در دل آرام عاشق شور و بلوا مي كني
گفته بودي اشك را از گونه ها ره مي زني

خميه ات را در ميان سينه بر پا مي كني
گفته بودي يار فرهاد و چوشيرين مي شوي

باغ خسرو را به انگشتي چو صحرا مي كني
گفته بودي خط قرمز مي كشي بر نام ديو

مي نويسي زهرا و امضاي حيدر مي كني
گفته بودي گر بيايي سر به ما هم مي زني

زهر غم را در دهانم مثل حلوا مي كني
گفته بودي يار ؟ كلب پاسبانت شد مريد